ΜΑΣΟΝΙΑ:ΔΙΚΗΓΟΡΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΚΛΠ.NA ΣΠΑΣΕΙ ΤΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΩΝ ΜΑΣΟΝΩΝ!

Μ Α Σ Ο Ν Ι Α

Προέλευση
Oι ιδέες τών ποικίλων τάσεων, που μπήκαν στο στόχαστρο τής Ιεράς Εξέτασης πέρασαν σέ άλλες μυστικές οργανώσεις, όπως είναι η μασονία. Εξάλλου η μασονία βρίσκεται στο επίκεντρο κάθε φορά που γίνεται λόγος γιά «παγκόσμιες συνωμοσίες».
Η κίνηση αυτή έχει τήν αρχή της στίς συντεχνίες τών οικοδόμων καθεδρικών ναών κατά τον Μεσαίωνα, που ζούσαν ομαδικά στίς «καλύβες οικοδομής» (στοές). Χρησιμοποιούσαν σύμβολα καί συνθήματα, προκειμένου νά διαφυλάξουν τά μυστικά τού επαγγέλματός τους από ανεπιθύμητο ανταγωνισμό.
Το έτος 1717, τέσσερες στοές ενώθηκαν στο Λονδίνο καί μ’ αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκε η «Μεγάλη Στοά». Ετσι οί «καλύβες οικοδόμων» τών Καθεδρικών Ναών μεταβλήθηκαν σέ κοινωνικές λέσχες.
Κατά τον μεσαίωνα οί συντεχνίες αυτές προστατεύονταν επίσημα από τούς Βασιλείς. Ηταν επομένως ελεύθερος χώρος, όπου μπορούσαν ανενόχλητα νά διαφυλαχθούν καί νά καλλιεργηθούν ιδέες καί τάσεις που βρίσκοντο υπό διωγμό. Υποστηρίζεται οτι στίς συντεχνίες κατόρθωσαν νά παρεισφρύσουν αποκρυφιστικές οργανώσεις, όπως οί Ναίτες καί οί Ροδόσταυροι. Ετσι οί συντεχνίες τών πρακτικών οικοδόμων έγιναν στοές πνευματικών οικοδόμων, μέ σκοπό τήν μεταβολή τών «ακατεργάστων λίθων σέ κατεργασμένους», μέ πνευματική έννοια.
Η προετοιμασία γι’ αυτό το πνευματικό οικοδόμημα συμπληρώθηκε το έτος 1723 μέ τήν έκδοση του βασικού Συντάγματος των μασόνων, τών «Αρχαίων Καθηκόντων». Συγγραφέας του είναι ο πρεσβυτεριανός κήρυκας στό Λονδίνο James Anderson.
Σκοπός
Βασικός σκοπός τής μασονίας ήταν η μεταβολή «ενός ακατέργαστου λίθου σέ κατεργασμένο». Αυτό διατυπώθηκε στίς «Βασικές Αρχές» τών Γερμανών μασόνων, πού συντάχθηκαν στήν Φρανκφούρτη κατά τήν μεταπολεμική περίοδο:
«Η μασονία ενώνει άνδρες σέ αδελφικές μορφές, μέσω σεβαστών τελετουργικών πράξεων, επιδιώκει πνευματική εμβάθυνση καί εξευγενισμό... Η ελευθερία πίστης, συνείδησης καί σκέψης αποτελεί γιά τούς μασόνους ανώτατο αγαθό. Γι’ αυτό προσλαμβάνουν χωρίς προκατάληψη άνδρες καλής φήμης ώς αδελφούς, χωρίς νά παρατηρούν τή θρησκευτική ομολογία, τή φυλή, τήν εθνικότητα, τίς πολιτικές πεποιθήσεις καί τήν κοινωνική τάξη του καθενός. Ο μασόνος αναγνωρίζει στήν οικοδομή τών κόσμων, σέ όλα τά ζώντα όντα καί στήν ηθική συνείδηση τών ανθρώπων ένα θεϊκό δημιουργικό πνεύμα πλήρες σοφίας, ισχύος καί ωραιότητος καί το τιμά μέ το σύμβολο τού Παντοδύναμου Αρχιτέκτονος όλων τών κόσμων» (F.W. Haack, Freimaurer, 1988, σ. 6-7). Η «καλύβη οικοδόμων» ήταν ο χώρος παραμονής τών οικοδόμων τού μεσαίωνα. Τώρα αντικαταστάθηκε από το πνευματικό κέντρο τής στοάς, δημιουργήθηκε το «πνευματικό σπίτι» τών μασόνων οί οποίοι πλέον δέν έχουν ώς αποστολή τήν οικοδομή καί τή συντήρηση ενός καθεδρικού ναού, αλλά τήν ανάπτυξη τού «πνευματικού οικοδομήματος».
Τά όργανα τών οικοδόμων διατηρήθηκαν, αλλά άλλαξαν σημασία καί σκοπό: το σφυρί, ο διαβήτης, ο γνώμονας, το νήμα τής στάθμης, πήραν πνευματικό νόημα. O γνώμονας είναι το σύμβολο της ακεραιότητας καί της τάξης, δέν έχει πλέον σχέση μέ το γνώμονα στά μαθηματικά. Ο διαβήτης συμβολίζει το σύνδεσμο μεταξύ των αν-θρώπων, το νήμα της στάθμης συμβολίζει τή βυθομέτρηση του ανθρώπου, τήν αυτογνωσία.
Οι δύο στύλοι στήν είσοδο συμβολίζουν όλα τά πράγματα μέ τά οποία πρέπει νά ζήσει ο άνθρωπος. Τά τρία κηροπήγια συμβολίζουν τήν ισχύ, τήν δύναμη καί το κάλλος. Το φέρετρο που χρησιμοποιείται σέ μυήσεις μασόνων συμβολίζει τή θνητότητα τού ανθρώπου καί ο «κατεργασμένος λίθος» το κύριο έργο τής μασονίας, τή μεταβολή του ανθρώπου σέ «κατεργασμένο λίθο».
Ποικίλες τάσεις
Στο μασονικό χώρο υπάρχουν πολλές τάσεις καί κατευθύνσεις, πολλά συστήματα. Τά συστήματα εκείνα που αναγνωρίζουν τήν «Μεγάλη Στοά» τού Λονδίνου ώς «μητέρα στοά», χαρακτηρίζονται κανονικά καί διατηρούν μεταξύ τους στενή επικοινωνία. Συστήματα που δέν αναγνωρίζουν το Σύνταγμα τής «Μεγάλης Στοάς», απορρίπτουν τήν πίστη σέ Θεό ή τή Γραφή, πού δέχονται γυναίκες, χαρακτηρίζονται ώς μή-κανονικά. Τά κανονικά συστήματα δέχονται τήν πίστη σέ Θεό καί σέ αίώνια ζωή, 3 μυητικούς βαθμούς, τή μυστικότητα, τή χρήση συμβόλων κ.α.
Oι, τρεις μυητικοί βαθμοί τού κανονικού μασονισμού είναι: μαθητής, εταίρος, δάσκαλος. Ομως σύντομα δημιουργήθησαν καί άλλοι βαθμοί, προκειμένου νά προω-θηθεί η μεγαλύτερη «ανύψωση» τών εκλεκτών. Ετσι υπάρχουν συστήματα μέ 7, μέ 9 καί μέ 33 βαθμούς (σκωτικό τελετουργικό). Σέ μή κανονικά συστήματα υπάρχουν καί μέχρι 90 μυητικοί βαθμοί (Μέμφις-Μισραϊμ τελετουργικό).
Κατά τον F. W. Haack κάθε «Μεγάλη Στοά» είναι ανεξάρτητη καί αυτόνομη. Δέν φαίνεται νά υπάρχει μιά διεθνής οργάνωση μασονίας (Freimaurer, σ. 20). Ομως σ’ αυτή τή θέση αντιτίθενται οί χριστιανοί φουνταμελιστές, οί οποίοι βλέπουν πίσω από κάθε τι το μασονικό δάκτυλο. Από τά στοιχεία που διαθέτουμε, δυστυχώς δέν μπορούμε νά αποδείξουμε ούτε τή μία, ούτε τήν άλλη άποψη.
Το τελετουργικό
Το τελετουργικό τής μασονίας αποτελεί είδος εμπειρίας της πνευματικής εμβάθυνσης καί του εξευγενισμού. Οί μυητικές τελετουργίες ανωτέρων βαθμών πλαισιώνονται μέ διακόσμηση που στά μή κανονικά μασονικά συστήματα μπορεί νά φθάσει μέχρι τή μαγεία. Ενα τελετουργικό γιά το βαθμό του Δάσκαλου αναφέρει:
Πρίν από τήν εργασία συναθροίζονται οί κάτοχοι του τρίτου βαθμοϋ (βαθμός τού Δασκάλου) καί αναγράφουν τά ονόματά τους στον κατάλογο παρόντων. Τότε συναθροίζονται οί υπηρέτες λίγο πρίν στο Ναό καί φωτίζουν το Ναό γιά τήν έναρξη τών εργασιών. Ανάπτονται κεριά. Τότε oι αδελφοί παρακαλούνται νά ενδυθούν τά τεκτονικά τους ενδύματα, νά βάλουν τήν ποδιά τους καί οδηγούνται στο Ναό, προκειμένου νά γίνει έναρξη τών εργασιών τής στοάς. Ερωτάται κατά πόσον όλοι οί παρόντες είναι αδελφοί τής στοάς στο βαθμό τού Δασκάλου. Ετσι ή στοά ασφαλίζεται έναντι τής εισόδου αναρμοδίων προσώπων, ανάπτονται τρία κεριά μέ τά λόγια: «ή σοφία οδηγεί το οίκοδόμημά μας! η ισχύς το ενδυναμώνει, το κάλλος το ολοκληρώνει!». Τότε αρχίζει η εργασία του 3ου βαθμού.
Τώρα ανοίγεται το «Βιβλίο τού Νόμου» (Κοράνι, Βίβλος κ.ο.κ.) τοποθετούνται επάνω του ο γνώμονας καί ο διαβήτης καί ο Δάσκαλος τής Εδρας απαγγέλλει ένα εισαγωγικό λόγο μέ νόημα. Τότε ακολουθεί η εισαγωγή καί η εξέταση τών εταίρων που πρόκειται νά ανυψωθούν στο βαθμό τού Δασκάλου. Oι εταίροι οδηγούνται μέσα, εξετάζονται, εξοικειώνονται μέ συνθηματικές λέξεις καί χειρονομίες καί οδηγούνται καί πάλι έξω. Τότε ο Ναός διακοσμείται γιά τήν κύρια τελετή μύησης. Μερικοί υπηρέτες φορούν ιδιαίτερες ενδυμασίες. Οί εταίροι οδηγούνται μέσα καί απαιτούνται από αυτούς οί συνθηματικές λέξεις καί οί χειρονομίες πού έχουν διδαχθεί. Πρίν ο Δάσκαλος τής Εδρας απευθύνει μιά προσφώνηση στούς εταίρους, τούς αφαιρείται η ποδιά του εταίρου. Μετά τήν προσφώνηση ακολουθούν «τά ταξίδια τού Δασκάλου» - ξενάγηση στο χώρο τού ναού, πού έχει ως σκοπό νά υπαινιχθεί το συμβολικό ταξίδι. Αφού δώσουν τήν υπόσχεση τού Δασκάλου («Ορκίζομαι στον μασονικό μου λόγο: Νά συνδεθώ μέ τήν αδελφότητα μέ ακατάλυτη κοινωνία, νά σιωπώ όπως ο θάνατος, νά θέσω στήν πρόσκαιρη ζωή μου το μέτρο τού αιωνίου»), απαγγέλεται ο «μύθος Χιράμ» ο οποίος θά εκπληρωθεί συμβολικά στον εταίρο.
Αυτός ο παλαιός θρύλος τής συντεχνίας τών μεσαιωνικών μαέστρων τών καθεδρικών ναών, αναφέρεται στον θάνατο καί στήν αναγέννηση τών δικαίων. Ο εταίρος ζεί τήν κατάσταση αυτή συμβολικά. Μέσω τού λόγου τού Δασκάλου αναγεννάται σέ νέα ζωή. Στήν διάρκεια αυτής τής διαδικασίας ο φωτισμός τού χώρου γίνεται ισχυρός καί ο εταίρος ανυψώνεται στο βαθμό τού Δασκάλου. Ενδύεται τή στολή τού Δασκάλου καί διδάσκεται τά σύμβολα τού βαθμού τού Δασκάλου (3ου βαθμού). Κατόπιν κλείνουν οί εργασίες τής μυήσεως. Ακολουθεί η πανηγυρική έξοδος, ενώ οί αδελφοί υπηρέτες εκτελούν μιά υπόλοιπη εργασία κατά τήν οποία τακτοποιείται ο χώρος του ναού καί κλειδώνονται ξανά τά όργανα που είναι απαραίτητα γιά το τελετουργικό (F.W. Haack, Freimaurer, σ. 17-18).